Ex-topman RIZIV wordt nieuwe voorzitter Dokters van de Wereld

Dokters van de Wereld is geen onbekende voor Ri de Ridder: “De zorgcentra van Dokters van de Wereld krijgen al lang structurele steun vanuit het RIZIV.  In 2014 werkten Dokters van de Wereld en het RIZIV  samen aan de totstandkoming van het Groenboek, dat een stand van zaken maakte van de toegang tot zorg in ons land, en het Witboek, met een reeks aanbevelingen om die toegankelijkheid te verhogen.”

Insluiten, niet uitsluiten

Doorheen zijn hele carrière vormt het streven naar inclusieve zorg de basismotivatie voor De Ridder:  “Een ziekteverzekering moet zich altijd als eerste vraag stellen: zijn we voldoende inclusief? Zorgen we ervoor dat er geen of toch zo weinig mogelijk mensen uit de boot vallen?  Daarom heb ik bij het RIZIV bijvoorbeeld gehamerd op de betere bescherming van chronisch zieken en de derdebetalersregeling.  Voor mij is dit voorzitterschap dan ook een logische vervolgstap: Dokters van de Wereld streeft naar een inclusief zorgsysteem dat toegankelijk is iedereen, ook voor wie bijvoorbeeld geen geld, dak of papieren heeft.  Het idee dat ook de zwaksten recht hebben op een arts zou een evidentie moeten zijn maar wordt dat steeds minder.  Toch is recht op zorg een fundamenteel basisrecht.  Dat mogen we niet vergeten.”

Versplinterd zorgsysteem wegwerken.

Wat die toegankelijkheid betreft, liggen er volgens De Ridder nog heel wat uitdagingen voor de boeg:  “ Het Belgisch zorgsysteem is goed, behalve voor wie afwijkt van de norm.   Mensen in armoede, daklozen, asielzoekers, mensen zonder papieren, gedetineerden: voor elk van hen zijn er aparte systemen met heel wat praktische drempels om aan zorg te raken, bewijze nog de recente polemiek rond de Dringende Medische Hulp voor mensen zonder papieren.  Al die aparte zorghokjes kosten onze samenleving   veel geld, zijn inefficiënt en bovendien geen cadeau voor de volksgezondheid.  Toch blijven ze bestaan, en dat is een politieke keuze.   Een vereenvoudiging is eenvoudig en dringend nodig.  Ik zal hier als voorzitter de komende jaren mijn tanden in zetten.”

Peperduur geneesmiddelenbeleid. 

Als gepensioneerd topman bij het RIZIV kijkt De Ridder met grote bezorgdheid naar het huidig geneesmiddelenbeleid: “Welvarende landen met een sterke sociale zekerheid zoals België betalen duizelingwekkende prijzen voor innovatieve geneesmiddelen.  Door het patentensysteem en het feit dat de sector zorgt voor economische activiteit zit de farma-industrie  in een comfortabele monopoliepositie en hebben we ons als land te voegen naar de   hoge prijzen die deze beursgenoteerde bedrijven ons opleggen:  voor sommige geneesmiddelen betalen we als land momenteel  tienduizenden euro’s per persoon, met gigantische winstmarges voor de producent.   Als ex-directeur van het RIZIV weet ik: dit model is niet langer houdbaar.  Dit jaar werd het budget voor de geneesmiddelen alleen al met 300 miljoen euro overschreden.   Binnenkort zal onze sociale zekerheid dit niet meer kunnen dragen en zullen we gedwongen worden te besparen op andere pijlers van onze gezondheidszorg, ten koste van de toegang tot zorg voor de gewone Belg.  Er moet dan ook dringend gewerkt worden aan internationale samenwerkingsverbanden en alternatieve modellen zodat we meer gewicht in de schaal kunnen leggen en deze ongezonde situatie kunnen rechttrekken.        

Solidariteit en gezond verstand

Tot slot roept De Ridder op tot behoud en versterking van solidariteit in de zorg: “Het moreel kompas in de samenleving is doorheen mijn carrière verschoven, harder geworden.   We redeneren steeds meer vanuit een individueel responsabiliseringsbeleid: “Het idee dat de zwaksten onder ons de beste bescherming moeten krijgen, kalft af.  Dan heb ik het niet enkel over daklozen of bijvoorbeeld vluchtelingen.   Als ik studies lees waaruit blijkt dat steeds meer mensen te vinden zijn voor het idee om rokers of mensen met ernstig overgewicht uit te sluiten van bepaalde zorgbehandelingen, dan maak ik mij zorgen.  We mogen niet evolueren naar een zorgsysteem waarbij enkel de ‘goede’ burgers toegang krijgen tot zorg. De gezondheid van een samenleving valt af te lezen in hoe die omgaat met de meest kwetsbare mensen. En dat is wat mij aanspreekt bij Dokters van de Wereld: zij vechten voor het recht op zorg voor iedereen, of die nu dakloos, druggebruiker, vluchteling of sans-papiers zijn, in eigen land en internationaal.”