Reactie op het verbod op prostitutie in de stad Brussel

Op dit moment zijn er geen gegevens die erop wijzen dat sekswerk de besmettingshaarden voedt. Deze eenzijdige beslissing stigmatiseert daarom ongegrond de personen die van deze beroepen leven, zonder hen mee in het overleg te betrekken en op zijn minst met hen te praten.  

Het is nochtans de verantwoordelijkheid van de overheid om passende oplossingen te vinden voor het publiek dat sociale kwetsbaarheden en ongelijkheden accumuleert. In het geval van sekswerk(st)ers kan hun activiteit niet worden verboden zonder hen een vervangend inkomen te bieden - dat dus ook toegankelijk moet worden voor degenen die niet voldoen aan de voorwaarden voor toegang tot sociale bijstand. De strijd tegen de verspreiding van Covid-19 mag niet als voorwendsel worden gebruikt om sekswerk te verbieden.

Dit brutale verbod zal de sekswerkers dwingen om opnieuw beroep te doen op overlevingsstrategieën (voedselpakketten, uitstel van betaling van huurgelden, accumulatie van schulden) en zal sommigen ertoe aanzetten om de activiteit clandestien voort te zetten in zeer kwetsbare omstandigheden. 

Dit opent de deur naar risicovolle seksuele praktijken zonder preventiemateriaal, geweld en uitbuiting, en vermindert de mogelijkheid om  voorzorgen te nemen die worden aanbevolen in het gezondheidsprotocol. Het verbod op prostitutie in de stad Brussel dreigt de verspreiding van Covid-19 niet te beperken, maar juist te accentueren.

In het algemeen, zou de uitoefening van sekswerk uit het strafrecht moeten worden verwijderd en sociale bescherming en toegang tot basisrechten gegarandeerd moeten worden.