Support. Don’t Punish. ‘Meer repressie tegen drugsgebruikers vergroot hun uitsluiting’

Wat betekent de actie Support Don’t Punish op 26 juni, de internationale dag tegen drugsmisbruik en -handel?

“Wij kiezen er bewust voor om tegen de stroom in te gaan. Onze boodschap is glashelder: drugsgebruikers en mensen met aan drugs gerelateerde problemen mogen niet gestigmatiseerd worden. De juiste aanpak? Ondersteuning bieden en hun recht op gezondheid veiligstellen, niet straffen.”

“Sinds 2013 pleiten organisaties binnen de verslavingszorg - van Harm Reduction tot preventie - voor een nieuw paradigma. Het repressieve model moet plaatsmaken voor een beleid dat gezondheid en begeleiding centraal zet.”

Waarom is deze mobilisatie zo belangrijk?

“Te veel mensen worden nog altijd uitgesloten van zorg en gestigmatiseerd. Voor drugsgebruikers is die uitsluiting bittere realiteit. Dokters van de Wereld strijdt voor een effectief recht op gezondheidszorg voor iedereen in België.”

Waar staat België nu, en welke kant gaan we op?

“Het zogenaamde ‘Arizona-akkoord’ kondigt strengere repressie en boetes aan via directe minnelijke schikkingen voor drugsgebruikers. Wij vrezen dat deze koers averechts werkt. Wie zich al in een precaire situatie bevindt, raakt zo alleen maar verder gemarginaliseerd. België loopt op dit vlak sterk achter: in onze gevangenissen ontbreekt elk beleid voor Harm Reduction. Dat kaartten we al aan via het Unlock-netwerk.”

“Op dit moment gaat het merendeel van de budgetten voor drugsbeleid naar repressie, terwijl programma’s voor Harm Reduction, gezondheidsbevordering, preventie en mensenrechten structureel ondergefinancierd zijn. Die tendens moet dringend keren.”

Wat is Harm Reduction?

Harm Reduction heeft zijn effectiviteit onomstotelijk bewezen: verbeterde gezondheid van betrokkenen; preventie, opsporing en behandeling van infectieziekten zoals hiv, hepatitis en tuberculose; toegangspoort naar zorg en maatschappelijke re-integratie. Ook binnen het volksgezondheidsbeleid worden deze voordelen erkend. Toch blijft deze strategie onderbelicht en ondergefinancierd, terwijl ze preventie, begeleiding én repressie aanvult. Het ‘vierpijlermodel’—geboren eind jaren tachtig in Zwitserland—is inmiddels wereldwijd de standaard.